CATEGORIEËN
OVER UITGEVERIJ DEYSTERE
CONTACT/BESTELLEN
OVERZICHT BOEKEN
Essays
Gedichten
haiku
Romans
Theater
RECENTE BERICHTEN

Boekvoorstelling
LES AILES DE LA NOSTALGIE
Verhalen
'Schitterend werk' is een bundel gedichten, een greep uit het poëtisch oeuvre van Johan Teirlinck dat reeds 30 jaar overspant.


Als geen ander weet hij in poëtische taal te vatten wat mensen beroert.

Hieronder een aantal gedichten:

-Nu er dingen zijn veranderd
-Zulke dagen zijn er meer
-Eeuwigheid
-De wisselvalligheden van het leven
schitterend werk / johan teirlinck
Nu er dingen zijn veranderd

Nu er dingen zijn veranderd
en in de kast versleten kleren
zijn gevonden
blijft die oude geur
hier hangen

als verderf -zo dacht ik eerst-
maar naar ik onlangs
heb vernomen
zou het enkel spijt
en weemoed zijn

dat wij hier tezamen
leefden en de dagen
namen gaven en
niet wisten dat we alles
in de muren krasten

als een teken aan de wand
van wat was,
is geweest -en blij-
om niet weer te keren
dan in dromen af en toe.

Zo zoekt zich hier een weg
wat ongezegd
verbleef en talmde
zich in geur of kleur
te noemen.

Dat we ooit
zo lang, zo kosteloos
van leven leefden
en niet eens bemerkten
hoe het licht tot schaduw werd.
Zulke dagen zijn er meer


Zulke dagen zijn er meer
waarin we trager leven
langer door de kamer dralen
wankel gaan.

Er loopt langzaam water
in de zwarte zetels
ze staan stil te sijpelen.

De koude buiten
legt vast
omschrijft en blijft.

We weten het
onze stem draagt niet
hangt onwennig in de muur.

Kleren passen niet
waaien van binnen
en trager
zulke dagen.
Eeuwigheid

Het ochtendlicht verspreidt zich
net als vluchtende vogels over het land.
Ik zie een zee van zonlicht
in het donker lopen.

In de lucht klinkt heimwee van wat boten
die treurig traag het nacht-land groeten.
De morgen wekt de klokken van de toren.

De wolken voelen zich doorzien
en haasten zich landinwaarts.

Er zit een man te schrijven in het zand.
De wisselvalligheden van het leven


in rep en roer, de mensen
de treinen, op en aan,
ze blazen onrust uit.

Jouw koffer en glimlach
verlaten het perron.
Een forse windstoot, onverstaanbaar roepen,
zwaaien, en jij de wereld uit.

Wat blijft, waar en waarom,
het is weinig. Ik draai, zoek vergeefs
de knopen van mijn wollen mantel.
Hij gaat niet meer dicht.

Van iets warm, droom ik,
dat blijft en blijft en blijft.
Een huis
temidden van bekende straten.